ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ

Στις 5-2-2017, ο άνθρωπος του Θεού, Χάρης, μέσα από το μήνυμά του “ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ” αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τα λόγια μας έχουν δύναμη και τόνισε ότι ως παιδιά του Θεού έχουμε δημιουργηθεί να λέμε και να γίνεται. Αυτό σημαίνει ότι με τα λόγια μας χτίζουμε και με τα λόγια μας γκρεμίζουμε την ίδια μας τη ζωή. Πρέπει να μιλάμε θετικά για την κατάστασή μας, γιατί μπορεί ο Θεός να εργάζεται κάτι καλό, κάτι θαυμαστό στη ζωή μας. Η αρρώστια μας, η φτώχεια μας και η απόρριψη μπορεί να είναι ένα από αυτά τα ανόητα πράγματα που ο Θεός επιτρέπει για να μπορέσει να ξεδιπλώσει το σχέδιό Του στη ζωή μας.

Αν, λοιπόν, θέλεις να αλλάξεις την κατάστασή σου, σταμάτα να μιλάς αρνητικά και ξεκίνα να μιλάς θετικά. Τα λόγια σου είναι η γέφυρα προς το μέλλον σου! Κατά συνέπεια, αν τα λόγια σου δε συμφωνούν με αυτό που θέλεις να γίνεις, δεν πρόκειται να γίνεις ποτέ. Αν θέλεις να γίνεις αυτό που πάντα ονειρευόσουν άρχισε να χτίζεις τη γέφυρα προς το μέλλον σου, άρχισε να χτίζεις τα λόγια σου!

Στις 5-2-2017, ο 22χρονος Γιάννης Μιχαηλίδης ομολόγησε τις τεράστιες αλλαγές που εμπειρίζεται σε όλους τους τομείς της ζωής του και έδωσε όλη τη δόξα στον Θαυμαστό Θεό για την αγάπη Του και το απέραντο έλεός Του.

Ο Γιάννης από μικρή ηλικία ξεκίνησε να ταλαιπωρείται από διάφορες ασθένειες. Υπέφερε για πολλά χρόνια από άσθμα και ημικρανίες. Πιο συγκεκριμένα, το άσθμα τον ταλαιπωρούσε τόσο πολύ, που τα βράδια δεν μπορούσε να κοιμηθεί και κατά συνέπεια ήταν αδύνατο για αυτόν να ξεκουραστεί. Συχνά χρησιμοποιούσε μάσκα οξυγόνου και λάμβανε συνεχώς φαρμακευτικές αγωγές, που κόστιζαν πάρα πολλά χρήματα. Μάλιστα, οι γονείς του τον πήγαιναν σε πάρα πολλούς γιατρούς και ξόδεψαν μία ολόκληρη περιουσία, προσπαθώντας να βρουν μία λύση στο πρόβλημα υγείας του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι, καθώς ήταν αναγκασμένος να ζει με φάρμακα, δεν μπορούσε να απολαύσει τα παιδικά του χρόνια όπως όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Παράλληλα, οι ημικρανίες τού προκαλούσαν εμετούς και πρήξιμο στα μάτια, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την άσχημη κατάστασή του. Αυτό είχε αρχίσει να επηρεάζει και το νευρικό του σύστημα, καθώς δεν ήξερε πως να τα διαχειριστεί όλα αυτά. Όταν ξεκινούσαν οι ημικρανίες, απαιτούσε ησυχία από όλους, αφού και ο παραμικρός θόρυβος τον εκνεύριζε.

Έτσι, τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, παρατηρώντας το πόσο ευάλωτος ήταν με την υγεία του, ξεκίνησαν να τον κοροϊδεύουν, να τον κακομεταχειρίζονται και να τον χτυπάνε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Γιάννης να ζει μέσα στον φόβο ότι θα τον πειράξουν και θα του επιτεθούν στο σχολείο του ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ο φόβος και το άγχος έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του και, εξαιτίας τους, ο Γιάννης αναγκαζόταν να παίρνει ηρεμιστικά χάπια και να απομονώνεται όλο και περισσότερο από τους γύρω του. Είχε επικοινωνιακό πρόβλημα, αφού φοβόταν ακόμα και να μιλήσει στους ανθρώπους. Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό κακοποίησης από τους συνομηλίκους του, προσπαθώντας να αμυνθεί σε όλες τις επιθέσεις που δεχόταν, αποφάσισε να τιμωρήσει όλους όσους τον πλήγωναν. Για αυτό, ξεκίνησε πολεμικές τέχνες και σταδιακά βελτίωνε όλο και περισσότερο τόσο τη φυσική του κατάσταση, όσο και τις μαχητικές του ικανότητες. Μέχρι που η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου! Έμπλεκε συνεχώς σε καυγάδες, ήταν βίαιος με όλους και έτσι επιβαλλόταν παντού. Μάλιστα, όποιος έκανε κάποιο αστείο εις βάρος του Γιάννη, το πλήρωνε πολύ ακριβά! Ακόμα και οι καθηγητές του τον φοβόντουσαν πολύ, αφού τους απειλούσε διαρκώς χωρίς λόγο. Πολλές ήταν οι φορές που έκαναν συμβούλιο για να συζητήσουν για την περίπτωση του Γιάννη. Όμως, δεν μπορούσαν να βρουν κάποια μόνιμη λύση και ο Γιάννης συνέχιζε την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του. Ήταν μπλεγμένος με τις χειρότερες συμμορίες στο σχολείο του και έσπερνε τον φόβο και τον πανικό σε όλους.

Παράλληλα, η επιθετική συμπεριφορά του Γιάννη εκδηλωνόταν και στο σπίτι του. Εκνευριζόταν με τον παραμικρό θόρυβο, λόγω της ημικρανίας, και όταν δε σέβονταν τις απαιτήσεις του για ησυχία, καυγάδιζε με τους συγγενείς του και να τους χτυπούσε. Τα νεύρα του και ο θυμός του ήταν σε τέτοιο βαθμό, που έσπαγε πόρτες, ντουλάπες και πετούσε αντικείμενα στα μέλη της οικογένειάς του, με σκοπό να τα τραυματίσει σοβαρά. Όταν θύμωνε ο Γιάννης, όλοι τρόμαζαν και κρύβονταν! Αυτή η κατάσταση στεναχωρούσε πολύ όλη την οικογένεια και την οδηγούσε σε απόγνωση.

Όταν μεγάλωσε και έφτασε στην ηλικία των 15 ετών, άρχισε ακόμα ένα πρόβλημα σχετικό με τη συμπεριφορά του. Τα βιντεοπαιχνίδια και οι ταινίες ξεκίνησαν να είναι η αγαπημένη ασχολία του, προκαλώντας καταστροφικές συνέπειες παντού στη ζωή του. Είχε εθιστεί στα πολεμικά βιντεοπαιχνίδια, με όπλα και σκοτωμούς, και το μόνο που ήθελε να κάνει όλη μέρα ήταν να παίζει ανενόχλητος, κλεισμένος στο δωμάτιό του αλλά και στον εαυτό του. Παρόλο που η οικογένειά του προσπαθούσε να τον εμποδίσει από το να παίζει, αυτός δεν άκουγε κανέναν. Έπαιζε και έβλεπε ταινίες, ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να μιλάει. Υπήρχαν ημέρες, μάλιστα, που δεν τον έβλεπε κανείς και όλοι αναρωτιόντουσαν που ήταν χαμένος. Όταν, όμως, έφτασε στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου και αγόρασε τον δικό του υπολογιστή, η άσχημη κατάσταση χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο. Εκτός από τα πολεμικά παιχνίδια και την τηλεόραση ξεκίνησε να βλέπει και ταινίες με πορνογραφικό περιεχόμενο. Αυτή η καταστροφική συνήθεια είχε τρομερό αντίκτυπο και στην επίδοσή του στο σχολείο. Ο Γιάννης ήθελε να βρίσκεται μπροστά από τον υπολογιστή όλη την ημέρα και δε διάβαζε καθόλου. Έτσι, οι βαθμοί του μειώθηκαν ραγδαία, καθώς το σχολείο δεν ήταν πλέον προτεραιότητα για αυτόν.

Ακόμα και τις νύχτες, ο διάβολος τον ενοχλούσε και τον πείραζε. Έβλεπε συνεχώς σκιές να τον ακολουθούν και όταν κοιμόταν είχε εφιάλτες, γεγονός που έκανε τη ζωή του μία κόλαση. Καθώς περνούσε ο καιρός, αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα που τον ενοχλούσαν τα βράδια, άρχισαν να του προκαλούν αϋπνία. Η κατάστασή του δεν μπορούσε να είναι χειρότερη. Υπήρχαν ημέρες, αλλά και νύχτες, που δεν κατάφερνε να κοιμηθεί καθόλου, καθώς τα δαιμόνια που του έφερναν εφιάλτες δεν του το επέτρεπαν και προσπαθούσαν να τον κάνουν να τρελαθεί.

Ενώ συνεχιζόταν η ίδια κατάσταση, η μητέρα του γύρισε μία ημέρα στο σπίτι και έλεγε σε όλους ότι είχε επισκεφθεί τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών, και έλαβε θεραπεία από τον Θεό διαμέσου του ανθρώπου του Θεού, Χάρη. Ο Γιάννης, τότε, γνωρίζοντας το πρόβλημα που αντιμετώπιζε παλαιότερα η μητέρα του, παραξενεύτηκε τόσο πολύ που ξεκίνησε να τη ρωτάει λεπτομέρειες για το πως συνέβη αυτό. Δεν μπορούσε να κατανοήσει πως η μητέρα του έγινε υγιής από τη μία ημέρα στην άλλη! Η μητέρα του, λοιπόν, ξεκίνησε να του εξηγεί τα πάντα για τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών, και έτσι ο Θεός έλκυσε και τον Γιάννη να έρθει στη Συναγωγή. Μάλιστα, θέλησε να μπει στη γραμμή της προσευχής την άνοιξη του 2015, ώστε να μπορέσει να λάβει τη θεραπεία του, την ελευθερία του και τη σωτηρία του στο παντοδύναμο όνομα του Ιησού Χριστού. Εκείνη την ώρα, όταν τον άγγιξε ο άνθρωπος του Θεού, αισθάνθηκε κάτι να τον χτυπάει με πολλή δύναμη. Ήταν το χέρι του Θεού που άγγιξε τη ρίζα του προβλήματός του και, τότε, η χάρη του Ιησού Χριστού ήρθε στη ζωή του.

Αμέσως, ο Γιάννης ελευθερώθηκε από καθετί που τον βασάνιζε σωματικά και ψυχικά. Το άσθμα και οι ημικρανίες δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή του! Δε χρειάζεται κανένα φάρμακο και βοηθητικό μηχάνημα ώστε να αναπνέει και να ζει. Επίσης, η αϋπνία και τα ακάθαρτα πνεύματα δεν τολμούν να τον πλησιάσουν τώρα πια, καθώς το χρίσμα του Θεού τα έδιωξε μια και καλή από τη ζωή του. Μαζί με όλα αυτά έφυγε και το πνεύμα θυμού που κυριαρχούσε στην καθημερινότητά του. Κανείς δε φοβάται να του μιλήσει και, μάλιστα, οι γονείς του είναι υπερβολικά χαρούμενοι για τη σπουδαία αλλαγή που έκανε ο Σωτήρας Χριστός. Δοξάζουν τον Θεό που ο Γιάννης έχει πλέον την ηρεμία, την ειρήνη και τη γαλήνη του Θεού μέσα στην καρδιά του, πράγμα που είναι φανερό σε όλους τους γύρω του! Η ψυχολογία του πραγματικά έχει αλλάξει, έχει απομακρυνθεί από την αμαρτία και έχει σταματήσει να ασχολείται με μάταια πράγματα, όπως ταινίες και βιντεοπαιχνίδια. Ο σκοπός της ζωής του πλέον είναι να ομολογεί την παντοδυναμία του Ιησού! Μας συμβουλεύει όλους να εμπιστευθούμε τον Θεό και να βρούμε μία ζωντανή Εκκλησία για να Τον λατρεύουμε!

Ο κ. Γουάτσον Μουνάτσι από την Αγγλία λίγους μήνες μετά την ξεχωριστή προφητεία και απελευθέρωση που έλαβε κατά τη διάρκεια της μαζικής προσευχής, σε συνάθροιση στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών στη Θεσσαλονίκη, ταξίδεψε και πάλι για να έρθει εδώ στις 5-2-2017, ώστε να μοιραστεί μαζί μας τη θαυμαστή ομολογία του.

Μετά την προσευχή που έλαβε ο ίδιος και η σύζυγός του, ο Θεός όχι μόνο αποκατέστησε τον παραλίγο κατεστραμμένο γάμο τους, αλλά τους ευλόγησε επίσης με ένα όμορφο κοριτσάκι, μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια στειρότητας! Οι δύο γονείς ήταν πανευτυχείς με τον ερχομό του νέου μέλους στην οικογένειά τους, μέχρι που έφτασε η στιγμή για τις καθιερωμένες αιματολογικές εξετάσεις. Οι εξετάσεις αυτές, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της χώρας, πραγματοποιούνται σε κάθε νεογέννητο παιδάκι, την ένατη ημέρα μετά τη γέννηση τους. Όταν, λοιπόν, βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, οι γιατροί ανακοίνωσαν στους δύο γονείς ότι το νεογέννητο μωράκι τους έπασχε από μία ασθένεια που ονομάζεται φαινυλκετονουρία (PKU). Η ασθένεια αυτή είναι πολύ σπάνια, με συχνότητα περίπου μία περίπτωση στα χίλια ζώντα νεογνά. Δεν υπάρχει ριζική θεραπεία της νόσου και, μάλιστα, η μη έγκαιρη αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε διανοητική καθυστέρηση. Προκαλεί σοβαρά κινητικά προβλήματα, διάφορες δυσλειτουργίες και βλάβη στον εγκέφαλο. Αμέσως μετά τη διάγνωσή της νόσου, εφαρμόζεται ειδική δίαιτα, αφού από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ζωής του, το νεογέννητο πρέπει να πίνει ειδικό γάλα, κατάλληλο για αυτήν την ασθένεια. Επίσης, οι γιατροί ενημέρωσαν τους δύο γονείς ότι το μωράκι τους έπρεπε να ακολουθεί μία συγκεκριμένη διατροφή που περιλαμβάνει τα απαραίτητα αμινοξέα για την πρόληψη όλων των εκδηλώσεων της νόσου, η οποία διαρκεί συνήθως εφ’ όρου ζωής.

Έτσι, ο κ. Γουάτσον και η σύζυγός του έπρεπε να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το μόλις εννέα ημερών κοριτσάκι τους δε θα μπορούσε να κινηθεί, να περπατήσει, να ζήσει όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος και ότι θα το έβλεπαν να υποφέρει από αυτήν την ασθένεια σε όλη του τη ζωή. Μετά τη διάγνωση, ένιωσαν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Η σύζυγος του κ. Γουάτσον έκλαιγε διαρκώς και ήταν απαρηγόρητη, ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να την ενθαρρύνει με όσο κουράγιο του είχε απομείνει. Ήταν πολύ δύσκολο και για τους δύο να δεχθούν ότι ενώ έλαβαν αυτό το θαυμάσιο δώρο από το Θεό, το μόλις λίγων ημερών μωράκι τους διαγνώστηκε με μία τέτοια νόσο. Οι γιατροί τούς είπαν ότι δύο φορές την εβδομάδα θα έπρεπε να παίρνουν αίμα από το μικρό κοριτσάκι για να ελέγχουν την εξέλιξη της ασθένειας.

Ωστόσο, παρόλο που ήταν συντετριμμένοι, δεν έχασαν τις ελπίδες τους, επειδή γνώριζαν ότι η κατάσταση που περνούσαν ήταν στα χέρια του Θεού. Με πίστη στην καρδιά τους ότι ο Ιησούς Χριστός είχε τον έλεγχο, τηλεφώνησαν στον άνθρωπο του Θεού, Χάρη, ένα βράδυ πριν την επαναληπτική εξέταση αίματος για να προσευχηθεί για τη μικρή τους κόρη. Ο άνθρωπος του Θεού, τότε, ζήτησε από τους γονείς να στρέψουν το ακουστικό του τηλεφώνου προς τη μικρή και προσευχήθηκε για εκείνη στο όνομα του Ιησού Χριστού. Την επόμενη ημέρα, αφού οι γιατροί πήραν αίμα από το νεογέννητο μωράκι, είπαν στους γονείς πως θα τους τηλεφωνούσαν, για να τους ενημερώσουν σχετικά με την εξέλιξη της κατάστασης. Πράγματι, λοιπόν, το απόγευμα της επόμενης ημέρας, ενώ ο κ. Γούατσον με τη σύζυγό του και τη μικρή του κόρη καθόντουσαν στο σαλόνι του σπιτιού τους, χτύπησε το τηλέφωνο. Όταν το σήκωσε η μητέρα και άκουσε τα αποτελέσματα των εξετάσεων, άρχισε να φωνάζει χαρούμενη με το μικρό κοριτσάκι στην αγκαλιά της: “Τα αποτελέσματα βγήκαν αρνητικά! Το μωρό μου είναι καλά!”. Προς μεγάλη έκπληξη των γιατρών, αντί να χειροτερέψει η κατάσταση της μικρής και να ανέβει το ποσοστό του δείκτη της ασθένειας, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρχε πια αυτή η ασθένεια και το τεστ βγήκε αρνητικό! Όλη η δόξα ανήκει στον Ιησού Χριστό!

Ο κ. Γουάτσον και η σύζυγός του πανευτυχείς, δοξάζουν και ευχαριστούν τον Θεό για τη θεία Του επέμβαση στη ζωή της μικρής τους κόρης! Έδειξαν πίστη στον Παντοδύναμο Θεό και Εκείνος φανέρωσε τη δύναμή Του, αποδεικνύοντας πως η απόσταση δεν είναι εμπόδιο και πως εξακολουθεί να μένει Πιστός σε αυτούς που παραμένουν πιστοί σε Εκείνον! Το μικρό κοριτσάκι χαίρει άκρας υγείας και ο ευγνώμον μπαμπάς ταξίδεψε ξανά μέχρι τη Θεσσαλονίκη για να μοιραστεί μαζί μας τη χαρά του και να ευχαριστήσει τον Θεό για το υπέροχο αυτό θαύμα μέσω της ομολογίας του. Χαρούμενος μας συμβουλεύει: “Σας παρακαλώ, σε αυτό εδώ το μέρος, υπάρχει χρίσμα! Ελάτε απλά στην παρουσία του Θεού και Αυτός θα φανερώσει τον Εαυτό Του στη ζωή σας!” Γεμάτος συγκίνηση, υπόσχεται να στέκεται κοντά στον Θεό και να μεγαλώσει την υγιή κορούλα του στον δρόμο του Κυρίου!

Μία εφιαλτική ζωή ξεκίνησε για τον 40χρονο κ. Ρόλαντ Κοξάνι από την Ουγγαρία πριν 12 χρόνια, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μαγεία. Η θεία του εφάρμοζε ένα δαιμονικό τρόπο μαντείας, σύμφωνα με τον οποίο έγραφε διάφορα πράγματα για τη ζωή και το μέλλον των ανθρώπων γύρω της. Ο κ. Ρόλαντ, βλέποντας το ως κάτι καλό και αξιοθαύμαστο, νομίζοντας πως αυτό που έκανε η θεία του ήταν από τον Θεό, αποφάσισε για πλάκα να ασχοληθεί και ο ίδιος με αυτό το αντικείμενο και της ζήτησε να τον μυήσει σε αυτό. Έτσι, ξεκίνησε και ο ίδιος να ακούει μία φωνή να του μιλάει και να γράφει σε χαρτί όλα όσα άκουγε. Τον πρώτο καιρό, καθώς νόμιζε πως αυτό ήταν ένα χάρισμα δοσμένο από τον Θεό και πως έτσι βοηθάει τους γύρω του, ξεκίνησε να το εφαρμόζει στους φίλους του, γράφοντας σε χαρτί όλα όσα άκουγε για τις ζωές τους από τη μυστήρια αυτή φωνή. Σύντομα, όμως, άρχισε να συνειδητοποιεί πως ήταν μία δαιμονική τεχνική και πως είχε ξεκινήσει να ζει σε μία επίγεια κόλαση, καθώς η ζωή του σιγά σιγά καταστρεφόταν.

Όταν προσπάθησε να το σταματήσει ήταν πλέον πολύ αργά! Όσο περνούσε ο καιρός η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου, αφού κάτι τον έκανε να μην μπορεί να σταματήσει να γράφει όλα αυτά που άκουγε. Αισθανόταν ότι ήταν δαιμονισμένος και ότι το ακάθαρτο πνεύμα που κατοικούσε μέσα του κατέστρεφε τη ζωή του και την υγεία του. Ένιωθε το δαιμόνιο να κινείται σε κάθε σημείο του σώματός του και να επηρεάζει τον εγκέφαλό του. Ενώ απολάμβανε μία πετυχημένη ζωή ως δημοσιογράφος, ξαφνικά άρχισε να νιώθει πολύ μπερδεμένος στο μυαλό του, χωρίς βούληση και παρατηρούσε ότι το νευρικό του σύστημα δε λειτουργούσε φυσιολογικά. Ένιωθε ότι το σώμα του βρισκόταν στη γη, όμως το πνεύμα του κατοικούσε σε ένα χώρο ανάμεσα στη γη και τον ουρανό.  Επίσης, το βράδυ όταν κοιμόταν ένιωθε ότι το πνεύμα του ήταν έξω από το σώμα του και ταξίδευε. Για αυτόν τον λόγο φοβόταν να κοιμηθεί και ο ύπνος του διαρκούσε πολύ λίγο κάθε βράδυ, με αποτέλεσμα κάθε ημέρα να είναι κουρασμένος και αδύναμος.

Όλα αυτά ανάγκασαν τον κ. Ρόλαντ να εγκαταλείψει την καριέρα του και να μην κάνει τίποτα απολύτως στη ζωή του. Μάλιστα, το δαιμόνιο που βρισκόταν μέσα του κυριαρχούσε και έλεγχε τη ζωή του σε τέτοιο βαθμό που κατέληξε να έχει χάσει τελείως την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του. Δεν μπορούσε να αποφασίσει για το αν πρέπει να δουλέψει ή όχι, τι δουλειά να κάνει, που να ζει, σε ποια εκκλησία να πηγαίνει και οτιδήποτε είχε να κάνει με τη ζωή του. Δεν είχε την ικανότητα να διακρίνει τι ήταν σωστό και τι λάθος, ούτε να ξεχωρίσει τους καλούς δρόμους από τους κακούς. Για αυτό, τα τελευταία χρόνια ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες τεχνικές αποκρυφισμού και μυστικισμού, μερικές εκ των οποίων είχαν να κάνουν με την πρόβλεψη του μέλλοντος.

Ενώ ήταν μπλεγμένος με όλες αυτές τις δαιμονικές τεχνικές, παρατηρούσε πως η ζωή του χειροτέρευε ακόμη περισσότερο και είχε αρχίσει να έχει τάσεις αυτοκτονίας. Ήταν αποτυχημένος σε κάθε τομέα της ζωής του, δεν είχε κανένα φίλο, δεν μπορούσε να δημιουργήσει δική του οικογένεια, ούτε να εργαστεί κάπου και παρέμενε στάσιμος στη ζωή του κατοικώντας μαζί με τους γονείς του. Ένιωθε ζωντανός νεκρός και απλά είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια στη ζωή. Η επίδραση των σκοτεινών δυνάμεων επάνω του ήταν τόσο μεγάλη που άρχισε να έχει και διάφορα σωματικά συμπτώματα. Ο κ. Ρόλαντ αισθανόταν πολύ άσχημα στο σώμα του, ζαλιζόταν συνεχώς και το κεφάλι του έβγαζε περίεργους δυνατούς ήχους, τους οποίους άκουγαν όλοι οι γύρω του και παραξενεύονταν. Όταν, μάλιστα, επισκέφθηκε τον γιατρό για να βρεθεί η ρίζα του προβλήματος αυτού, δεν κατάφερε να βγάλει κάποια άκρη. Ο γιατρός μόλις άκουσε τους θορύβους που έβγαιναν από το κεφάλι του κατατρόμαξε και, αφού τον εξέτασε, όλως παραδόξως διαπίστωσε πως όλα ήταν φυσιολογικά.

Έτσι, ο κ. Ρόλαντ συνέχιζε να βασανίζεται σωματικά και ψυχολογικά, χωρίς να βρίσκει πουθενά λύση στα προβλήματά του. Πριν λίγα χρόνια, πίστεψε στον Χριστό και, τότε, άρχισε να συνειδητοποιεί πως τα πράγματα με τα οποία ασχολιόταν δεν ήταν σύμφωνα με τον Θεό. Επομένως, ξεκίνησε να απομακρύνεται από αυτά, όμως, έβλεπε ότι οι δυνάμεις του σκότους, που για 12 ολόκληρα χρόνια κυρίευαν τη ζωή του, δεν τον άφηναν ήσυχο. Αυτό που χρειαζόταν ήταν ένα χρισμένο άγγιγμα που θα έβαζε ένα τέλος στο μαρτύριο του. Στις 5-2-2017, λοιπόν, αποφάσισε να επισκεφθεί τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών, και να μπει στη γραμμή της προσευχής, με πίστη ότι θα ελευθερωθεί και δε θα γυρίσει ίδιος πίσω στην Ουγγαρία. 

Όταν ο άνθρωπος του Θεού προσευχήθηκε για αυτόν, το ακάθαρτο πνεύμα που κατοικούσε μέσα του εκτέθηκε στην παρουσία του Θεού και ομολόγησε: “Είμαι δαιμόνιο! Τον διέλυσα, κατέστρεψα τα νεύρα του, τον εγκέφαλό του… Μπήκα μέσα του από το γράψιμο.” 

Τότε, ο άνθρωπος του Θεού, Χάρης, επιτίμησε το δαιμόνιο που είχε καταστρέψει κάθε τομέα της ζωής του και από τότε ο κ. Ρόλαντ απολαμβάνει τη χάρη του Θεού στη ζωή του. Η ζωή του είναι πολύ διαφορετική πλέον, αφού το σκοτάδι έχει αποχωρίσει από αυτόν! Αισθάνεται απέραντη ελευθερία και μεγάλη ανακούφιση που το μαρτύριό του έχει λάβει τέλος. Είναι έτοιμος τώρα πια να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να χτίσει μία δυνατή σχέση μαζί Του.

Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε στιγμιότυπα από τη γραμμή της προσευχής που πραγματοποιήθηκε στις 5-2-2017 στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών.