ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Στις 18-6-2017, ο άνθρωπος του Θεού, Χάρης, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα έρχονται στην εκκλησία την Κυριακή, όμως την υπόλοιπη εβδομάδα βυθίζονται ξανά μέσα στο σκοτάδι. Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός ψάχνει για ακόλουθους πλήρους απασχόλησης και όχι μερικής απασχόλησης. Ακόμη, πρόσθεσε πως αν είσαι χριστιανός μερικής απασχόλησης η πίστη σου δε θα αρκεί για να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση την ώρα της δοκιμασίας σου.

Επίσης, τόνισε ότι στο βαθμό που σκέφτεσαι τις σκέψεις του Χριστού, σε αυτόν τον ίδιο βαθμό θα έχεις την παρουσία του Θεού στη ζωή σου. Παρόμοια, στο βαθμό που απορρίπτεις το φως του Χριστού, σε αυτόν τον ίδιο βαθμό θα γεμίσεις με τρομακτικό σκοτάδι. Κάθε φορά που ενεργείς σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, πλησιάζεις τον Θεό και ακούς τη φωνή Του πιο καθαρά, αλλά κάθε φορά που εστιάζεσαι σε αυτόν τον κόσμο και βάζεις τις κοσμικές μέριμνες πάνω από τον Θεό πλησιάζεις τον σατανά.

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΟΥ ΛOΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο κ. Χάρης Τσιτάκης και η οικογένειά του από τη Θεσσαλονίκη αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα, όμως μέσα από τον Λόγο του Θεού και με την προσευχή που έλαβαν από τον άνθρωπο του Θεού, όλη τους η ζωή άλλαξε από την πρώτη κιόλας συνάθροιση που παρακολούθησαν στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Χάρης είχε νεύρωση στομάχου, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και δυσφορία. Παράλληλα, είχε έντονο στρες το οποίο του προκαλούσε κάψιμο στο στομάχι μετά από κάθε γεύμα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φάει κανονικά. Δεν μπορούσε να φάει όξινες τροφές, καφέ, τσάι, αλκοόλ, τροφές με σάλτσες και καρυκεύματα ή οτιδήποτε ζεστό, δηλαδή το 70% των τροφίμων. Το σώμα του δεν μπορούσε να λειτουργήσει φυσιολογικά και αυτό ήταν κάτι που του προκαλούσε πολλές φορές φόβο και πανικό. Ο φόβος τον ακολουθούσε από την παιδική ακόμα ηλικία. Όταν ήταν μικρός, είχε σταθεί τροφή στο λαιμό του και μετά από αυτό άργησε πολύ να ξεπεράσει τον φόβο του πνιγμού. Μάλιστα, στα εννέα του χρόνια οι γονείς του τον πήγαν στον γιατρό, ο οποίος του έδωσε αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Ωστόσο, ο φόβος εξακολουθούσε να τον κυριεύει στα επόμενα χρόνια της ζωής του ως ενήλικας. Με την παραμικρή γρίπη που κολλούσε, πίστευε πως είχε κάτι σοβαρό και πως θα πέθαινε. Ως μεσίτης, αγχωνόταν πολύ και για τη δουλειά του, καθώς ανησυχούσε ότι θα του συνέβαινε κάτι και φοβόταν ότι οι συμφωνίες που έκλεινε θα ακυρώνονταν. Συχνά, ξυπνούσε τη σύζυγό του στις 3-4 το πρωί, επειδή δεν μπορούσε να αναπνεύσει και νόμιζε ότι θα πεθάνει. Έτσι, υπήρχε μονίμως αναστάτωση μέσα στην οικογένεια, αφού όλοι ζούσαν μέσα στην ανασφάλεια και τον φόβο ότι θα του συνέβαινε κάτι κακό. Όμως, μετά από ιατρικές εξετάσεις που έκανε, οι γιατροί τού εξήγησαν πως δεν είχε κάποιο σωματικό πρόβλημα, αλλά αυτό που πραγματικά πάθαινε ήταν κρίσεις πανικού.

Ωστόσο, από τότε που ο κ. Χάρης ήρθε στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης, σταμάτησε να σκέφτεται το πρόβλημά του και αφέθηκε στο φως του Λόγου του Θεού. Άφησε την παρουσία και την αγάπη του Ιησού Χριστού να λειτουργήσει μέσα του και, έτσι, ξεκίνησε να βλέπει πολύ εντυπωσιακές αλλαγές στη ζωή του. Κάθε Κυριακή που παραβρισκόταν στη συνάθροιση, ερχόταν η στιγμή που ο άνθρωπος του Θεού, Χάρης, κατά τη διάρκεια της μαζικής προσευχής, διέταζε τα ακάθαρτα πνεύματα να φύγουν έξω στο όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτή ήταν η μοναδική στιγμή της εβδομάδας που ο κ. Χάρης αισθανόταν αληθινή ανακούφιση. Μετά από αυτές τις προσευχές, απέκτησε δύναμη και ξεπέρασε τη συναισθηματική αδυναμία που είχε, παίρνοντας έτσι την απόφαση να σταματήσει τα φάρμακα. Έκπληκτος, συνειδητοποίησε ότι ήταν απολύτως καλά και ότι δεν είχε καμία παρενέργεια από τη διακοπή των φαρμάκων. Επιπλέον, δεν υπάρχει πια λόγος να επισκέπτεται τη γιατρό που τον παρακολουθούσε, την οποία έβλεπε τρεις φορές την εβδομάδα στο παρελθόν. Ο κ. Χάρης δεν πίστευε ποτέ πως ο Θεός θα ήταν Αυτός που θα τον βοηθούσε, όμως μετά τη θαυμαστή επέμβαση Του, κατάλαβε πως μόνο ο Παντοδύναμος Θεός μπορούσε να φέρει λύση στα προβλήματά του. Τώρα πια, αισθάνεται πολύ καλά, χωρίς φόβο, ανασφάλεια και άγχος. Μάλιστα, πλέον μπορεί να τρώει ελεύθερα όλες τις τροφές που στερήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια εξαιτίας του προβλήματός του.

Ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο κ. Χάρης πριν έρθει στη Συναγωγή, ήταν ότι το παιδί του ο Μάριος-Κωνσταντίνος αντιμετώπιζε εκφοβισμό στο σχολείο του από την πρώτη τάξη του δημοτικού, επειδή ήταν άριστος σε ό,τι έκανε και τα υπόλοιπα παιδιά τον ζήλευαν. Κάθε φορά που το μικρό αγόρι προσπαθούσε να μιλήσει με τον κ. Χάρη, εκείνος έβλεπε πολύ υπερβολικά τα λόγια του και δεν έδινε σημασία. Επίσης, λόγω της ανασφάλειας και του φόβου που αισθανόταν ο κ. Χάρης, δεν ήθελε να επέμβει για να μην προκαλέσει τις αντιδράσεις των άλλων. Έτσι παρόλο που η μητέρα του μικρού Μάριου-Κωνσταντίνου, η κ. Βάνα, μίλησε με τη δασκάλα του, το πρόβλημα του εκφοβισμού συνεχιζόταν. Ωστόσο, αμέσως μετά την πρώτη φορά που ήρθε η οικογένεια στη Συναγωγή, Εκκλησία όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης, το παιδί εξέφρασε στον κ. Χάρη και τη σύζυγό του την απογοήτευση και τη στεναχώρια του, λέγοντάς τους πως δεν ήθελε να πάει ξανά στο σχολείο λόγω των επιθέσεων των συμμαθητών του. Ακόμη, τους είπε ότι τα άλλα παιδιά τον απειλούσαν πως δε θα τον έκανε κανένας παρέα αν έλεγε κάτι από αυτά που συνέβαιναν στους γονείς του, καθώς η δασκάλα του είχε πει πως όλα τα προβλήματα πρέπει να λύνονται στην τάξη και όχι με τους γονείς. Το παιδί είχε φτάσει στα όριά του, σε σημείο που απέκτησε ημικρανίες εξαιτίας του στρες. Παρόλα αυτά, μετά την επίσκεψή τους στη Συναγωγή, ο κ. Χάρης Τσιτάκης και η οικογένειά του, έλαβαν δύναμη ακούγοντας τον Λόγο του Θεού. Άρχισαν μέσω της προσευχής να στηρίζουν ο ένας τον άλλον, μέχρι που ο κ. Χάρης αποφάσισε χωρίς φόβο να πάρει δραστικά μέτρα στην υπόθεση του εκφοβισμού του γιου του, πηγαίνοντας στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου. Ο κ. Χάρης, γνωρίζοντας πως έχει σύμμαχο τον Ιησού Χριστό, ζήτησε να συγκληθεί συμβούλιο δασκάλων για να λάβει επιτέλους ένα τέλος αυτή η υπόθεση. Πράγματι, το συμβούλιο πραγματοποιήθηκε και η υπόθεση είχε αίσιο τέλος. Ο μικρός Μάριος-Κωνσταντίνος, χαρούμενος πια, συνεχίζει το σχολείο του κανονικά, έχοντας την υποστήριξη της δασκάλας του και βλέποντας φανερά την αλλαγή των συμμαθητών του απέναντί του!

Όταν προσεύχεσαι και κουβαλάς την πανοπλία του Λόγου του Θεού, δηλαδή ζεις μέσα στον Λόγο του Θεού και ο Λόγος Του ζει μέσα σου, αυτός ο Λόγος από την ίδια του τη φύση θα σε αλλάξει. Μόνο τότε θα είσαι έτοιμος να δράσεις, όπως και ο κ. Χάρης ενήργησε με πίστη και άλλαξε όλη η ζωή του!

Η ΜΑΥΡΗ ΤΗΣ ΖΩΗ ΓΕΜΙΣΕ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της θέλησε να μοιραστεί με τον λαό του Θεού η δις Δανάη Παρασχάκη. Επισκέφθηκε, λοιπόν, τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών στις 18-6-2017,  με σκοπό να ομολογήσει τη μεγαλοσύνη του Θεού στη ζωή της.

Η Δανάη, εξαιτίας κάποιων συζητήσεων που είχε ακούσει, στην ηλικία των 10 ετών παρακολούθησε για πρώτη φορά πορνογραφία. Αφού μπήκε στο διαδίκτυο, άρχισε να ψάχνει για αυτό το θέμα και οι εικόνες που αντίκρισε κατά την αναζήτηση χαράχτηκαν στο μυαλό της. Από εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να σταματήσει να τις σκέφτεται και καθετί που έβλεπε έξω της θύμιζε εκείνες αυτές τις εικόνες. Καθώς μεγάλωνε και έφτασε στην εφηβεία, ανακάλυψε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook. Επίσης, στα 13 της οι γονείς της τής αγόρασαν ένα κινητό τηλέφωνο και από τότε ξεκίνησε να συνομιλεί στο διαδίκτυο με διάφορα αγόρια, τα οποία δεν είχε συναντήσει ποτέ. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε να διαβάζει διάφορα κείμενα για την ψυχολογία του αντίθετου φίλου, με σκοπό να μάθει να προσεγγίζει και να ελκύει τους άντρες. Όμως, αυτού του είδους η ζωή που ζούσε η Δανάη είχε σαν αποτέλεσμα να αρχίσει να μην ενδιαφέρεται για το σχολείο, να ασχολείται συνέχεια με το κινητό της και να αδιαφορεί για όλους, ακόμα και για τους γονείς της. Παράλληλα, ένιωθε τύψεις για όλα αυτά που έκανε, καθώς είχε μεγαλώσει σε μία οικογένεια με αρχές, και αυτό την έκανε να βλέπει τον εαυτό της ως το χειρότερο άτομο στον κόσμο. Όσον αφορά τη σχέση της με τον Θεό, δεν υπήρχε, παρόλο που είχε γεννηθεί μέσα σε χριστιανική οικογένεια. Οι γονείς της από μικρή την πήγαιναν στην εκκλησιά με το ζόρι, παρόλο που εκείνη δεν ήθελε να είναι εκεί και, έτσι, στα 13 της αποφάσισε να μην ασχολείται πια με τα πράγματα του Θεού. Όχι επειδή δεν ήθελε, αλλά επειδή δεν μπορούσε. Αρχικά επειδή δε συμπαθούσε τους πιστούς που πήγαιναν στην εκκλησία και έπειτα επειδή η αμαρτία της ήταν συνεχώς μπροστά της. Είχε, μάλιστα, μία γενικότερη αντιπάθεια για τις εκκλησίες και για τους πιστούς.

Όσο μεγάλωνε η Δανάη, ο εθισμός της στο διαδίκτυο αυξανόταν, όπως επίσης και η λαγνεία της για το αντίθετο φίλο. Έτσι, λοιπόν, τα άτομα με τα οποία συνομιλούσε στο διαδίκτυο αυξάνονταν συνεχώς και το περιεχόμενο των συζητήσεων τους έγινε πιο ακατάλληλο. Μάλιστα, άρχισε να στέλνει σε αυτά τα άτομα γυμνές φωτογραφίες με τον εαυτό της σε ακατάλληλες στιγμές. Σαν αποτέλεσμα αυτού του τρόπου ζωής, η Δανάη έγινε ψυχρή σαν άτομο και δεν είχε συμπάθεια για κανέναν. Γενικότερα, ζούσε μία “μαύρη” ζωή. Φορούσε πάντα μαύρα ρούχα, άκουγε μέταλ μουσική και δεν ήθελε να βρίσκεται με ανθρώπους. Οι σκέψεις που είχε στο μυαλό της καθημερινά είχαν να κάνουν με την πορνογραφία. Μάλιστα, είχε έντονες σκέψεις κατωτερότητας και πολλές φορές όταν κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη, συνομιλούσε μαζί του λέγοντας: “Είσαι απαίσια, είσαι άσχημη, είσαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο”. Αυτό, μάλιστα, την οδήγησε στο να θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της, επειδή τη στιγμή που ένιωθε πόνο, το μυαλό της συγκεντρωνόταν εκεί για λίγα λεπτά και ξέφευγε από τα διανοητικά βασανιστήρια που περνούσε. Στην αρχή, έκοβε με ξυράφια τον εαυτό της κάτω από το στήθος της, με σκοπό να μην είναι ορατά τα σημάδια, αλλά στη συνέχεια προχώρησε και στα χέρια της όπου ήταν πια ορατά.

Σαν να μην έφταναν αυτά, η Δανάη δεν μπορούσε να βρει καταφύγιο από αυτήν τη βασανιστική της καθημερινότητα ούτε στον ύπνο, εξαιτίας των τύψεων που ένιωθε. Κάθε φορά που έπεφτε στο κρεβάτι, εμπειριζόταν άγχος, ταχυπαλμίες και αδυναμία, τα οποία την επανέφεραν στη σκληρή πραγματικότητα. Όλα αυτά τα προβλήματα την επηρέαζαν ακόμα και στην υγεία της, κάνοντάς την να είναι πολύ συχνά άρρωστη. Το μόνο πράγμα που την ευχαριστούσε ήταν να απομονώνεται, να ασχολείται με το κινητό της και να παίζει βιντεοπαιχνίδια. Η σχέση της με την οικογένεια της, δεν πήγαινε καθόλου καλά. Ειδικά με τη μητέρα της μαλώνανε συνέχεια και δεν ήθελε ούτε να τη βλέπει. Το μέγιστο χρονικό διάστημα που μπορούσαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο ήταν 10 λεπτά. Επίσης, ήταν ψυχρή όσο αφορά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Όλα αυτά επιβεβαίωσε και η ίδια της η μητέρα, η κ. Μαρία Δασκαλάκη, η οποία παρευρέθηκε μαζί με την κόρη της για να ομολογήσει ενώπιον όλων το έργο του Θεού στη ζωή τους.

Έτσι, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, μία ημέρα οι γονείς της Δανάης την πήραν μαζί τους στα εγκαίνια της Συναγωγής, Εκκλησίας Όλων των Εθνών. Το παράδοξο είναι ότι, παρόλο που την έφεραν με το ζόρι, η Δανάη αισθάνθηκε για πρώτη φορά την παρουσία του Θεού. Ένιωσε ότι το περιβάλλον ήταν άγιο, τα πόδια της άρχισαν να τρέμουν και αισθάνθηκε μία θερμότητα μέσα της. Ενώ αρχικά ήρθε χωρίς τη θέληση της, προς μεγάλη της έκπληξη εκείνη την ημέρα είχε το προγραμματισμένο ραντεβού της με τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό! Όλες οι προσευχές της απαντήθηκαν τότε, καθώς προσευχόταν και ζητούσε από τον Θεό μία κατεύθυνση, κάποιον που θα της έδειχνε τον δρόμο προς τη σωτηρία της. Επειδή όπως μας διδάσκει ο Λόγος του Θεού, αν κάποιος είναι να σωθεί, κάποιος άλλος πρέπει να του δείξει τον δρόμο! Μετά από εκείνη τη σημαδιακή λοιπόν ημέρα, η Δανάη συνειδητοποίησε ότι αυτό το μέρος ήταν η απάντηση στις προσευχές όλων αυτών των χρόνων.

Έτσι, αποφάσισε να έρθει ξανά, πλέον με τη δική της θέληση. Αφού παρακολούθησε τη συνάθροιση, την ώρα της επίθεσης των χειρών, ο άνθρωπος του Θεού προσευχήθηκε για εκείνη και εκεί ξεκίνησε η ελευθερία της. Από εκείνη τη στιγμή της προσευχής του ανθρώπου του Θεού, όλα άλλαξαν. Από την επόμενη κιόλας ημέρα σταμάτησε ο εθισμός της στο διαδίκτυο. Διέκοψε όλες εκείνες τις διαδικτυακές σχέσεις που είχε δημιουργήσει εδώ και τόσα χρόνια και ξεκίνησε μία νέα σχέση με το Σωτήρα της, τον Ιησού Χριστό. Ο νους της από τότε είναι ελεύθερος από κάθε δαιμονική σκέψη του παρελθόντος. Όλες οι δαιμονικές επιρροές της απομόνωσης, της κατωτερότητας και της αυτοκαταστροφής ισοπεδώθηκαν στην αρένα της ελευθερίας! Πλέον, η Δανάη είναι ένα φυσιολογικό άτομο και ζει για το σκοπό που δημιουργήθηκε, δηλαδή για τη Δόξα του Θεού! Ακόμη και οι φίλοι της, καθώς τη συνάντησαν της είπαν ότι κάτι έχει αλλάξει σε εκείνη.

Η μητέρα της δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυα της μπροστά στο θαυμαστό έργο που έκανε ο Θεός στη ζωή της κόρης της. Γεμάτη συγκίνηση είπε: “Είναι μία γλυκιά κόρη τώρα. Με αγκαλιάζει, με φιλάει. Η σχέση μας έχει αποκατασταθεί”. Η κ. Παρασχάκη δεν είχε λόγια να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της προς τον Παντοδύναμο Θεό. Στη συνέχεια, η Δανάη συμβούλεψε όλους τους γονείς να μην πιέζουν τα παιδιά τους σε θέματα πίστης, επειδή αυτό τα απομακρύνει από τον Θεό, και να μην τους επιτρέπουν να μπαίνουν στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία. Μίλησε και προς τους νέους, λέγοντάς τους ότι αν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την αμαρτία στη ζωή τους, θα πρέπει να βρουν μία ζωντανή εκκλησία για να απελευθερωθούν. Συνεχίζοντας η μητέρα της, συμβούλεψε ειδικά τους γονείς να μην είναι πιεστικοί με τα παιδιά τους, αλλά να κοιτάζουν πρώτα οι ίδιοι τη σχέση τους με τον Θεό, ώστε να γίνουν ένα φωτεινό παράδειγμα για εκείνα. Επίσης, τους συμβούλεψε να μην αγχώνονται και να αναπαυθούν στην υπόσχεση του Θεού που λέει: “Θα σωθείς εσύ και ο οίκος σου!”. Τέλος, μητέρα και κόρη, υποσχέθηκαν ότι θα ακολουθούν τον Θεό για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Ο Θεός ποτέ δε σταματάει να μας δίνει λόγους να Τον δοξάζουμε, να Τον υμνούμε και να λατρεύουμε το άγιο όνομα Του. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μεγαλύτερος κατακτητής ψυχών που ο κόσμος έχει γνωρίσει. Εκείνος είπε στο Κατά Ματθαίον 11:28  “Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ”.

Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε το Πνεύμα του Θεού να κινείται θεραπεύοντας, ελευθερώνοντας και ευλογώντας ανθρώπους που άνοιξαν την καρδιά τους στον Θεό με πίστη, περιμένοντας η χάρη Του να πέσει επάνω τους και να τους αλλάξει τη ζωή για πάντα.