ΠΕΡΠΑΤΑ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΨΕΩΣ 

(Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Στις 30-7-2017, ο άνθρωπος του Θεού, Χάρης, εν συνεχεία του μηνύματος που κηρύχθηκε στις 23-7-2017, θέλησε να επισημάνει το πόσο σημαντικό είναι οι χριστιανοί να περπατάνε δια πίστεως και όχι δια όψεως. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον Θεό με τα συναισθήματά μας, αλλά με ό,τι λέει ο Λόγος του Θεού για Αυτόν. Επίσης, έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να λάβουμε ένα θαύμα από τον Θεό χωρίς πίστη. “Μία ατμόσφαιρα πίστης το κάνει πολύ εύκολο για εμάς να λάβουμε ένα θαύμα από τον Θεό!”, ανέφερε.

Τόνισε ακόμη ότι, ως παιδιά του Θεού, αν περπατάμε δια της όψεως πάντα θα βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για τον διπλανό μας. Η πίστη μας, λοιπόν, πρέπει να εξουσιάζεται από τον Λόγο του Θεού και όχι από αυτό που αισθανόμαστε, από τη χαρά μας, τη θλίψη μας ή από αυτό που λένε οι άλλοι!

Η κ. Τζεμιλέ Μεμέτ, 22 ετών, είχε κυριευτεί από ένα ακάθαρτο πνεύμα, το οποίο έλεγχε το σώμα της και δεν της επέτρεπε να αποφασίζει η ίδια για τη ζωή της. Επίσης, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με την υγεία της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Όλα ξεκίνησαν όταν ο άντρας της πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα και έμεινε τελείως μόνη με τα δύο παιδιά της. Αποφάσισε, τότε, να νοικιάσει ένα σπίτι για να κατοικήσει με την οικογένειά της. Όλα πήγαιναν καλά στο νέο της σπίτι, ώσπου μία ημέρα η πόρτα του δωματίου της άνοιξε ξαφνικά από μόνη της. Η κ. Τζεμιλέ γεμάτη φόβο πήγε και την έκλεισε. Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα πράγματα μέσα στο σπίτι, όπως για παράδειγμα να μπαίνει μία σκιά μέσα στο σπίτι συνέχεια. Αρχικά ανησυχούσε, όμως επειδή αυτό συνέβαινε κάθε ημέρα, στο τέλος το συνήθισε.

Επίσης, με ένα μυστήριο τρόπο άρχισε να επηρεάζεται η υγεία της. Η μέση της πονούσε, ένιωθε αδύναμη και λιποθυμούσε χωρίς λόγο. Σταδιακά, μάλιστα, ο πόνος εξαπλωνόταν και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως στο πόδι και το χέρι της και, έτσι, περπατούσε κουτσαίνοντας. Αποφάσισε, τότε, να επισκεφθεί έναν γιατρό, ο οποίος της είπε πως ο πόνος θα εξαφανιζόταν, διότι το πρόβλημά της ήταν προσωρινό. Παρόλα αυτά όμως, η υγεία της χειροτέρευε συνεχώς και, για αυτό, η γιαγιά της την πήγε σε έναν χότζα. Αυτός έκανε διάφορες τελετουργίες, λέγοντάς της πως αυτός ήταν ο τρόπος να λυθεί το πρόβλημά της. Από τότε, η κατάστασή της αντί να καλυτερεύει, έγινε ακόμα πιο επώδυνη. Τότε, ο πατέρας της ο οποίος έμενε στην Ορεστιάδα την κάλεσε να πάει εκεί για να επισκεφθεί και άλλους γιατρούς, όμως αντί για αυτό την πήγε σε χότζα, με αποτέλεσμα η κατάστασή της να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο. Στο τέλος, λοιπόν, έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να ελέγξει το πού πάει και τι κάνει.

Καθώς ζούσε κατειλημμένη από ακάθαρτο πνεύμα, ένιωθε ότι το πνεύμα της ήταν κλειδωμένο μέσα σε ένα δωμάτιο και το δαιμόνιο έκανε ό,τι ήθελε με το σώμα της. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα δύο της πόδια έμειναν παράλυτα, ενώ παράλληλα το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί για πολλές συνεχόμενες ημέρες ή ακόμα και εβδομάδες, διότι όταν έκλεινε λίγο τα μάτια της το ακάθαρτο πνεύμα την ξυπνούσε. Όμως, ακόμα και τις λίγες φορές που κατάφερνε να κοιμηθεί, έβλεπε περίεργα όνειρα και ένιωθε ότι κάποιος κοιμόταν μαζί της. Επίσης, δεν μπορούσε να φάει κανονική τροφή, αλλά το μόνο που έτρωγε συνέχεια ήταν παγάκια, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα δόντια της. Έτρωγε, λοιπόν, συνεχώς παγάκια όχι γιατί το ήθελε, αλλά επειδή ένιωθε πως κάποιος την έκαιγε. Παράλληλα με όλα αυτά, δεν ήθελε να βλέπει δικούς της ανθρώπους και είχε φτάσει σε σημείο να μισεί ακόμα και τα παιδιά της. Το μόνο που ήθελε, ήταν να είναι μαζί της συνέχεια η παρουσία που ένιωθε κάθε βράδυ, και έτσι σκεφτόταν πολύ έντονα να φύγει από το σπίτι για να μη βλέπει ανθρώπους γύρω της. Τότε, τα μέλη της οικογένειάς της προσπάθησαν όλοι μαζί να τη σταματήσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Παρόλο που τέσσερα άτομα προσπαθούσαν να την κρατήσουν, δεν μπόρεσαν γιατί είχε υπερβολική δύναμη και ήταν ευλύγιστη σαν να είχε σώμα φιδιού.

Ενώ, λοιπόν, η κατάστασή της χειροτέρευε εκείνη συνέχισε να αναζητά λύση στον χότζα. Το μόνο που θυμάται από εκείνη την περίοδο είναι πως βρισκόταν σε απόλυτο σκοτάδι, δεν έβλεπε τίποτα και κανέναν γύρω της, καθώς το ακάθαρτο πνεύμα είχε καταλάβει όλο της το σώμα και οποιαδήποτε κίνηση έκανε δεν ήταν με τη θέλησής της. Όταν μία ημέρα επισκέφθηκε έναν χότζα, εκείνος της εξήγησε πως όλα αυτά συνέβαιναν γιατί της είχαν κάνει μάγια για να πεθάνει και για αυτό είχε τάσεις αυτοκτονίας διαρκώς. Όμως τα προβλήματά της κ. Τζεμιλέ έμελλαν να λάβουν ένα τέλος, όταν η αδερφή της ανακάλυψε τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης, και την έφερε για να λάβει προσευχή πιστεύοντας πως θα γίνει καλά. Όταν ήρθε η κ. Τζεμιλέ Μεμέτ δεν ήξερε ότι βρισκόταν στη Συναγωγή, διότι είχε χάσει εντελώς τις αισθήσεις της. Αφού, λοιπόν, έλαβε προσευχή από τον άνθρωπο του Θεού, Χάρη, ένιωσε ένα τεράστιο βάρος να φεύγει από μέσα της και σταμάτησε να νιώθει πως κάποιος την καίει.

Από εκείνη κιόλας τη στιγμή άρχισαν οι τεράστιες αλλαγές στη ζωή της. Αμέσως μετά την απελευθέρωση της επανήλθαν οι αισθήσεις της και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν πως ήθελε να δει τα παιδιά της. Επίσης, το πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τα πόδια και τα άλλα μέρη του σώματός της εξαφανίστηκε και τώρα μπορεί να κουνηθεί, να περπατήσει και να τρέξει ελεύθερα! Ενώ πριν σκεφτόταν πώς να αυτοκτονήσει, τώρα πια το μόνο που σκέφτεται είναι πώς να κάνει τη ζωή της καλύτερη και πώς να κάνει τα παιδιά της χαρούμενα, ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν την τραυματική εμπειρία που είχαν με την ίδια. Όσον αφορά τα παγάκια, σταμάτησε να τα τρώει επειδή, όχι μόνο της προκαλούν πόνο και ερεθίζουν τα ούλα της, αλλά πλέον εκείνο το κάψιμο που αισθανόταν καθημερινά έχει εξαφανιστεί. Τώρα πια τρώει και κοιμάται κανονικά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Μάλιστα, ενώ πριν δεν ήθελε να παντρευτεί, πλέον έχει σύζυγο και ένα στήριγμα στη ζωή της. Απέκτησε μία χαρούμενη και ενωμένη οικογένεια! Το πνεύμα που στοίχειωνε τη ζωή της έχει εξαφανιστεί και η κ. Τζεμιλέ ζει ειρηνικά με τα παιδιά και τον σύζυγό της. Γεμάτη χαρά και ειρήνη, λοιπόν, μας συμβούλεψε όλους να προσέχουμε διότι υπάρχουν πράγματα που λαμβάνουν χώρα στον πνευματικό κόσμο και εμείς σαν άνθρωποι δεν μπορούμε να τα δούμε. Όποιο πρόβλημα και αν αντιμετωπίζουμε, θα πρέπει να αναζητάμε λύση μόνο στον Παντοδύναμο Θεό και όχι στους ανθρώπους!

Μαθαίνουμε, λοιπόν, πως δεν υπάρχει μόνο ο ορατός, αλλά και ο αόρατος κόσμος. Για αυτό, ως παιδιά του Θεού, θα πρέπει να μάθουμε να εξετάζουμε καθετί που αντιμετωπίζουμε μέσα από το φως του Λόγου του Θεού.

Στις 30-7-2017, ο κ. Λόκι Ομοκάρο και η κόρη του, Γκλόρια Ομοκάρο, ήρθαν στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών, για να μοιραστούν μαζί μας τη θαυμαστή τους ομολογία. Ο κ. Λόκι  κατάγεται από τη Νιγηρία και μένει μόνιμα στην Ελλάδα με την οικογένειά του εδώ και πολλά χρόνια.

Για επτά χρόνια η δις Γκλόρια αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα χαρτιά της. Επιθυμούσε την ελληνική ιθαγένεια, διότι είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει στην Ελλάδα, όμως το κράτος δεν της έδινε αυτήν την ιδιότητα. Ώσπου το 2010 βγήκε νόμος που έλεγε ότι όσα παιδιά μεταναστών β΄ γενιάς είχαν γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Ελλάδα θα μπορούσαν να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια! Τότε, ο κ. Λόκι χωρίς να χάσει χρόνο έσπευσε να καταθέσει ότι δικαιολογητικά του ζήτησαν να προσκομίσει, ώστε να λάβει η κόρη του ελληνική ιθαγένεια. Αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο όσο νόμιζε! Για να ξεκινήσει η διαδικασία αυτή έπρεπε και οι δύο γονείς να έχουν την άδεια παραμονής, πράγμα το όποιο δεν ίσχυε καθώς μόνο ο κ. Λόκι την διέθετε και η άδεια της γυναίκας του ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εκκίνηση της διαδικασίας. Αφού έκαναν, λοιπόν, ό,τι χρειαζόταν για να αποκτήσει η μητέρα της Γκλόρια την άδεια παραμονής τελικά την έλαβε. Ωστόσο, τα προβλήματα δεν τελείωσαν εκεί, καθώς υπήρχε μία σύγχυση που αναστάτωνε τον κ. Λόκι. Παρόλο που είχε προσκομίσει τα δικαιολογητικά που χρειάζονταν για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, του ζήτησαν επίσης ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης από την Αθήνα. Αγανακτισμένος, λοιπόν, πήγε στην Αθήνα, όπου τον περίμεναν και άλλες προκλήσεις! Όταν έφτασε εκεί, του είπαν ότι δεν μπορεί να του δοθεί πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, επειδή δε θεωρείται Έλληνας πολίτης. Στεναχωρημένος μετά από αυτό, ο κ. Λόκι δεν ήξερε τι να κάνει και σε ποιον να απευθυνθεί. Βλέποντας, τότε, ο υπάλληλος που εργαζόταν στη Διοίκηση της Αθήνας τον κ. Λόκι σε απελπιστική κατάσταση, προσπάθησε να τον βοηθήσει! Πήρε τηλέφωνο στη Διοίκηση της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν κατάφερε να βρει κάποια λύση. Έπειτα, πρότεινε στον κ. Λόκι να πάει στη νιγηριανή πρεσβεία της Αθήνας για να παραλάβει τη νιγηριανή οικογενειακή κατάσταση από εκεί. Χωρίς να χάσει χρόνο, ο κ. Λόκι πήγε και όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη μπόρεσε επιτέλους να καταθέσει τα δικαιολογητικά που του ζήτησαν να προσκομίσει. Δυστυχώς, όμως, μετά από ένα χρόνο ο νόμος για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας ακυρώθηκε και ήταν πλέον αδύνατον για αυτούς να συνεχίσουν αυτήν τη διαδικασία.

Περνούσαν, λοιπόν, τα χρόνια χωρίς κάποια λύση στο πρόβλημα με τα χαρτιά της δις Γκλόρια. Όταν, όμως, έφτασε πια στην ηλικία των 18 ετών, βγήκε ένας νέος νόμος που έλεγε ότι όσα παιδιά μεταναστών είχαν λάβει την 6ετή ή την 9ετή εκπαίδευση σε ελληνικό σχολείο, τότε θα μπορούσαν να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια. Χωρίς να χρονοτριβεί ο κ. Λόκι, γεμάτος ελπίδα, παρότρυνε την κόρη του να ξεκινήσουν τη νέα διαδικασία. Η δις Γκλόρια δεν είχε ενθουσιαστεί, επειδή στο παρελθόν είχε υποφέρει αρκετά ο πατέρα της για αυτό το θέμα και για αυτό αποφάσισε να έρθει στη Συναγωγή για να λάβει προσευχή από τον άνθρωπο του Θεού, Χάρη! Μετά την προσευχή, άρχισε να μαζεύει όσα δικαιολογητικά χρειάζονταν και, αφού τα κατέθεσε, τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Ώσπου τον Απρίλη μήνα, η δις Γκλόρια και ο πατέρας της πήγαν να ρωτήσουν αν προχώρησε η διαδικασία για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Εκεί η υπάλληλος αφού κοίταξε το όνομά της τής είπε: “Έχετε πάρει ήδη την ελληνική ιθαγένεια! Δε σας ενημέρωσαν;”. Εκείνη τη στιγμή η δις Γκλόρια δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ήταν τόσο χαρούμενη και φώναξε αμέσως τον πατέρα της να μπει στο γραφείο για να ακούσει τα ευχάριστα νέα.

Τώρα πια η δις Γκλόρια είναι πολύ ευτυχισμένη που κυκλοφορεί στην Ελλάδα ως ελληνίδα και απολαμβάνει όλες τις ιδιότητες ενός Έλληνα πολίτη, χωρίς να νιώθει αποξενωμένη. Ακόμα πιο χαρούμενος είναι ο πατέρας της, που μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας βρήκε λύση στο πρόβλημα της κόρης του! Ευγνώμων στον Θεό, ο κ. Λόκι μας συμβούλεψε να αφήνουμε οτιδήποτε μας απασχολεί στα χέρια του Θεού και υπόσχεται να δοξάζει και να ακολουθεί τον Ιησού Χριστό μαζί με την οικογένειά του!

Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό, διότι Εκείνος μπορεί να κάνει τα πάντα δυνατά! Ως παιδιά του Θεού, Μεγαλύτερος είναι Εκείνος που ζει μέσα μας, παρά εκείνος που ζει στον κόσμο. Μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε τα πάντα διαμέσου Αυτού που μας ενδυναμώνει!

Παρακάτω βλέπουμε κάποια στιγμιότυπα από όλα όσα συνέβησαν στη Συναγωγή στις 30-7-2017, όπου ήρθαν άνθρωποι με πίστη στην καρδιά τους να λάβουν ένα χρισμένο άγγιγμα από τον άνθρωπο του Θεού, ώστε κάθε αλυσίδα που τους συνέδεε με τον διάβολο να σπάσει στο όνομα του Ιησού Χριστού.