Η ουράνια παρουσία του Θεού ήταν αισθητή στον χώρο της εκκλησίας, καθώς οι αγγελικές φωνές των χορωδών από την ομάδα λατρείας της Συναγωγής, Εκκλησίας Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης, ενώθηκαν με τις φωνές των παρευρισκόμενων, προετοιμάζοντας την ατμόσφαιρα για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος.

Ακολούθησε το μήνυμα με τίτλο “ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΣ, ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙΣ Ή ΑΚΥΡΩΝΕΙΣ;”, το οποίο κήρυξε η ευαγγελιστής Μαρία Σαχπαζίδου, φανερώνοντάς μας το μυστικό για να ανακαλύψουμε το κάλεσμα του Θεού για τη ζωή μας. Ξεκίνησε τονίζοντας πως αυτό που είμαστε σήμερα είναι ως αποτέλεσμα του χθες. Όλοι κάνουμε διαφορετικές επιλογές στη ζωή μας, ωστόσο υπάρχουν τρεις επιλογές που μπορούμε να κάνουμε όσον αφορά το κάλεσμα του Θεού για τη ζωή μας! Μπορούμε να επιλέξουμε να καθυστερήσουμε, να επιταχύνουμε ή να ακυρώσουμε το κάλεσμά μας.

Διαβάζοντας από την Επιστολή προς Γαλάτες 6:7 “Μη πλανιέστε ο Θεός δεν εμπαίζεται, επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει.”, η ευαγγελιστής προχώρησε στην ανάλυση της πρώτης επιλογής και ξεκαθάρισε πως καθυστερούμε το κάλεσμά μας όταν ανυπακούμε στην οδηγία του Θεού και αρνούμαστε να παίξουμε συστηματικά τον ρόλο μας. Αυτοί, λοιπόν, που κάνουν τώρα αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όταν ήταν νέοι, είναι επειδή απέτυχαν να σπείρουν καλούς σπόρους όταν έπρεπε. Στη συνέχεια, εξήγησε στο εκκλησίασμα τη δεύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος όσον αφορά το κάλεσμά του. Αυτήν την επιλογή κάνουν όσοι έχουν σκοπό να επιταχύνουν την υλοποίηση του καλέσματός τους, παίζοντας καθημερινά τον ρόλο τους και επενδύοντας στη σχέση τους με τον Θεό. Αντίθετα, την τελευταία επιλογή του να ακυρώσουν το κάλεσμά τους κάνουν αυτοί που ανυπακούν στις οδηγίες του Θεού εξακολουθητικά. Εκεί κλίνουν οι άνθρωποι που δεν παίζουν ποτέ τον ρόλο τους, ρίχνουν τις ευθύνες της αποτυχίας τους στους άλλους και δικαιολογούν συνεχώς τα λάθη τους. Επιπλέον, η ευαγγελιστής εξήγησε πώς μπορούμε να μάθουμε το κάλεσμά μας σε περίπτωση που δεν το γνωρίζουμε. Το κάλεσμά μας, τόνισε, είναι αυτό που σκεφτόμαστε όταν ξυπνάμε το πρωί και μας δίνει χαρά. Είναι αυτό που ο Θεός μάς φανέρωσε σε όνειρο, το οποίο δε σβήνει ποτέ από τη μνήμη μας, σε αντίθεση με τα όνειρα που προέρχονται από άλλες πηγές, όπως από τον διάβολο ή τον εαυτό μας, τα οποία εξασθενούν. Μάλιστα, υπογράμμισε ότι μέχρι να κάνουμε αυτό που το Πνεύμα του Θεού βάζει στην καρδιά μας, δε θα είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι. Κλείνοντας το μήνυμά της, η ευαγγελιστής μάς παρότρυνε να επενδύσουμε στη σχέση μας με τον Θεό, καθώς έτσι και ο Θεός θα επενδύσει στη δική μας ζωή. Ας συνδυάσουμε, λοιπόν, την επιτυχία μας με τον Λόγο του Θεού! Αν δούμε τον Λόγο του Θεού σαν η επιτυχία μας να εξαρτάται από Αυτόν, θα παίξουμε σωστά τον ρόλο μας! “Ο δικός μας ρόλος είναι να υπακούμε στον Λόγο του Θεού και ο ρόλος του Θεού είναι να τηρεί τις υποσχέσεις Του.”

Η 28χρονη κ. Φαρντόσα Ίσσα από την Ολλανδία, τίμησε τον Θεό, δίνοντας την ομολογία της ενώπιον όλων στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης. Η κ. Φαρντόσα παρευρέθηκε και στο παρελθόν στην εκκλησία, όπου και έλαβε μέρος στη γραμμή της προσευχής. Τότε, ο Θεός την απελευθέρωσε από το πνεύμα της λαγνείας και θεράπευσε τον γιο της από τα αναπνευστικά προβλήματα που είχε εκ γενετής. Έναν χρόνο μετά επέστρεψε και ομολόγησε τα θαυμαστά που έκανε ο Θεός στη ζωή της. Οι ευλογίες, όμως, δε σταμάτησαν εκεί. Η χάρη και το έλεος του Θεού συνέχισαν να εργάζονται στη ζωή της, η οποία άρχισε να καλυτερεύει σε όλους τους τομείς.

Η κ. Φαρντόσα, σομαλικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Λιβύη όπου και διέμενε η οικογένειά της. Λόγω του εμφύλιου πολέμου που λάμβανε χώρα στη Σομαλία εκείνο το διάστημα, δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και, έτσι, αποφάσισαν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Μετά από πάρα πολλές κακουχίες και ταλαιπωρίες, κατέληξαν σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στην Ολλανδία. Η κ. Φαρντόσα μεγάλωσε στον καταυλισμό έως την ηλικία των δέκα ετών. Εξαιτίας των τραυματικών εμπειριών που είχε, η ομιλία της καθυστέρησε πολύ πέραν του φυσιολογικού. Ήταν έξι χρονών και ακόμα δε μιλούσε. Για αυτό την έστειλαν να φοιτήσει σε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όταν έγινε δεκαεννέα ετών, γνώρισε έναν άνδρα με τον οποίο απέκτησε παιδί. Tο πνεύμα της λαγνείας και του αυνανισμού την ταλαιπωρούσαν. Είχε συνεχώς δαιμονικές επιθέσεις και το παιδί της ήταν διαρκώς άρρωστο.

Η προσευχή, όμως, που έλαβε από τον άνθρωπο του Θεού, Χάρη, στη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών Θεσσαλονίκης, ήταν καθοριστική, καθώς από τότε η ζωή της άρχισε να αλλάζει. Εκείνο το διάστημα έκανε σπουδές στη Νοσηλευτική Σχολή. Αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες, διότι ως ανύπαντρη μητέρα έπρεπε παράλληλα να εργάζεται, να συντηρεί το σπίτι που διέμενε και να φροντίζει το παιδί της. Το βάρος ήταν τεράστιο και κάποιες στιγμές σκέφτηκε να τα παρατήσει. Ωστόσο, με τη βοήθεια του Θεού κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές της! Μάλιστα, όταν πήρε το πτυχίο της, έκανε αίτηση σε μία κλινική στην Ολλανδία και αμέσως της έκαναν πρόσληψη αορίστου χρόνου, κάτι που δε συνηθίζεται για νέους εργαζόμενους, διότι η πρόσληψη συνήθως είναι για ορισμένο χρόνο, ούτως ώστε η κλινική στο τέλος της περιόδου να κρίνει αν οι υπηρεσίες που παρέχει ο εργαζόμενος είναι ικανοποιητικές. Στην περίπτωση της κ. Φαρντόσα, όμως, όχι μόνο έγινε πρόσληψη αορίστου χρόνου χωρίς να λάβουν υπόψη τους ότι δεν είχε προϋπηρεσία, αλλά της δόθηκε προαγωγή σε διάστημα μόλις τριών εβδομάδων! Από απλή νοσηλεύτρια, προβιβάστηκε σε υπεύθυνη προμηθειών! Μετά το πακέτο των ευλογιών που έλαβε, μας συμβούλεψε να μην τα παρατάμε όσο δύσκολη και αν είναι η κατάστασή μας, διότι κάποια μέρα με τη βοήθεια του Θεού η κατάστασή μας θα αλλάξει. Χαρακτηριστικά τόνισε ότι, όπως το έκανε ο Θεός για εκείνη, θα το κάνει και για εμάς. Τέλος, υποσχέθηκε στον Δότη των ευλογιών της ότι θα Τον ακολουθεί για το υπόλοιπο της ζωής της.

Όταν ο Θεός μάς κοιτάζει, βλέπει αυτό που όλοι οι άλλοι αγνοούν. Δεν έχει σημασία τι δείχνει η παρούσα κατάστασή μας, διότι η παρούσα κατάστασή μας δεν μπορεί να καθορίσει το μέλλον μας. Το μέλλον μας βρίσκεται στα χέρια του Ιησού Χριστού και διαγράφεται λαμπρό όταν είναι εμπλεκόμενος ο Παντοδύναμος Θεός! “Επειδή, εγώ γνωρίζω τις βουλές που βουλεύομαι για σας, λέει ο Κύριος, βουλές ειρήνης, και όχι κακού, για να σας δώσω το προσδοκώμενο τέλος”(Ιερεμίας 29:11) 

Η κ. Ίτοχαμ Ιγκμπινόβια, κάτοικος Θεσσαλονίκης, επισκέφθηκε τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών στη Θεσσαλονίκη, για να ευχαριστήσει και να δώσει δόξα στον Θεό για τη θαυμαστή απελευθέρωση και θεραπεία που έλαβε στη ζωή της, μετά την προσευχή του ανθρώπου του Θεού, Χάρη.

Το πρόβλημα της κ. Ίτοχαμ ξεκίνησε τον Ιανουάριο, όταν ξύπνησε ένα πρωί και, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, ένιωσε ανεξήγητα έναν πολύ δυνατό πόνο στο γόνατό της παρότι δεν υπήρχε κάποιος προφανής λόγος που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του, όπως ένα χτύπημα ή ένα πέσιμο. Σταδιακά, ο πόνος χειροτέρευε και η κ. Ίτοχαμ αποφάσισε να πάει στον γιατρό, ο οποίος την παρέπεμψε για εξετάσεις. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων έδειξαν ότι είχε αρθροπάθεια στο γόνατο. Για αυτό, ο γιατρός τής σύστησε φαρμακευτική αγωγή για τρεις μήνες αρχικά και της είπε πως, λογικά, θα άρχιζε να βλέπει βελτίωση μετά από μία εβδομάδα. Όμως, αν και είχε περάσει ένας μήνας, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. Στην προσπάθειά της να ανακουφιστεί λίγο από τον πόνο, ακολούθησε τη συμβουλή κάποιου γνωστού της, που της γνωστοποίησε πως υπήρχε μία ένεση πιο δυνατή από τα φάρμακα που της χορήγησε ο γιατρός, την οποία αν έκανε θα έβρισκε λύση στο πρόβλημά της, σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Αυτό και έκανε, αλλά χωρίς καμία απολύτως αλλαγή! Η καθημερινότητά της έγινε πολύ δύσκολη, καθώς δεν μπορούσε να κινηθεί, να περπατήσει ελεύθερα, να καθίσει ή να σηκωθεί, γιατί δεν μπορούσε να λυγίσει το γόνατό της. Αισθανόταν το πόδι της βαρύ και ζεστό, και ένιωθε κάτι να κινείται μέσα στο γόνατό της. Δυσκολευόταν να ανταπεξέλθει ακόμα και σε απλές δραστηριότητες, όπως το να παίξει με τα παιδιά της, αφού εκτός από τον πόνο επηρεάστηκε άσχημα και η ψυχολογία της.

Έτσι, αποφάσισε να επισκεφθεί τη Συναγωγή, Εκκλησία Όλων των Εθνών, και να παραδώσει το πρόβλημά της στα χέρια του Θεού, ελπίζοντας πως το χρίσμα Του θα την εντόπιζε και θα έβαζε τέλος στην ταλαιπωρία της. Μπήκε, λοιπόν, στη γραμμή προσευχής και, καθώς ο άνθρωπος του Θεού προσευχήθηκε επάνω της, το ακάθαρτο πνεύμα που προκαλούσε την αρθροπάθεια, εκτέθηκε και εκδιώχτηκε στο παντοδύναμο όνομα του Ιησού Χριστού. Η κ. Ίτοχαμ, πέφτοντας κάτω, ένιωσε κάτι να φεύγει από το γόνατό της και αισθάνθηκε άμεσα ανακούφιση. Ο άνθρωπος του Θεού τη διακήρυξε ελεύθερη, και αμέσως σηκώθηκε όρθια και διαπίστωσε πως το γόνατό της που δεν λύγιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή, τώρα πια μπορούσε να το κινήσει φυσιολογικά χωρίς κανέναν πόνο! 

Οριστικά ελεύθερη, πλήρης χαράς και ευγνωμοσύνης, υποσχέθηκε στον Δότη των ευλογιών της να μένει πάντα στον δρόμο Του και να ενεργεί σύμφωνα με τον Λόγο Του.

Όποια και αν είναι η ρίζα του προβλήματός σου, να ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα που ο Θεός δημιούργησε που να μην μπορεί να το διατάξει.

Παρακάτω ακολουθούν οι φωτογραφίες ανθρώπων που ήρθαν από διάφορα μέρη, αγνοώντας τα εμπόδια. Ήρθαν να λάβουν μέρος στη γραμμή της προσευχής και εναπόθεσαν τα βάρη τους στον Ιησού Χριστό με πίστη, επειδή γνωρίζουν πως ο Θεός τιμάει την πίστη!